Przygotowanie pacjenta do leczenia w znieczuleniu ogólnym:

1. Krok pierwszy: Konsultacja stomatologiczna przed planowanym zabiegiem. Badanie stanu uzębienia pacjenta na fotelu w celu określenia realnych wskazań do zabiegu, ustalenie kompleksowego planu leczenia i bardzo często skierowanie do pracowni RTG na badanie.

2. Krok drugi: Konsultacja anestezjologiczna, jeszcze przed znieczuleniem, podczas której pacjent bądź opiekun zostanie poproszony o podanie informacji na temat stanu zdrowia, w tym:
- uczulenia na leki i pokarmy
- choroby przewlekłe (serca, płuc, zaburzenia neurologiczne, cukrzyca, choroby tarczycy i inne)
- infekcje
- aktualnie przyjmowane leki
- przebyte znieczulenia oraz ich przebieg

Udzielenie wyczerpujących i prawdziwych odpowiedzi na wszystkie pytania pozwoli na wybór najbezpieczniejszej metody znieczulenia. Anestezjolog może zdecydować o konieczności wykonania dodatkowych badań (badania laboratoryjne, EKG, RTG) i na podstawie tych informacji, zaproponuje najbezpieczniejszy dla pacjenta rodzaj znieczulenia, wyjaśni jego przebieg i udzieli dalszych zaleceń.

Rozmowa z anestezjologiem przed zabiegiem jest najlepszym momentem do zadania wszelkich nurtujących pytań i rozwiania wątpliwości.

* Czasami anestezjolog może opóźnić termin wykonania zabiegu, ponieważ stan układów i narządów pacjenta nie jest ustabilizowany (infekcja, znacznie podwyższone ciśnienie tętnicze krwi, niewyrównane poziomy glukozy u chorych z cukrzycą itp.). Wykonywanie zabiegu w takim stanie byłoby niepotrzebnie obarczone zwiększonym ryzykiem, dlatego mając na względzie bezpieczeństwo pacjenta anestezjolog odracza znieczulenie o kilka dni, zlecając jednocześnie dodatkowe leki, konsultacje, badania itp.

3. Krok trzeci: Zabieg
Pacjent po wypełnieniu ankiety anestezjologicznej z informacją na temat swojego zdrowia i przestrzegania reżimu żywieniowego podpisuje w specjalnym formularzu zgodę na znieczulenie.

W dniu zabiegu pacjent musi powstrzymać się od spożywania pokarmów stałych na 6 godzin i picia KLAROWNYCH płynów na 2 godziny przed planowanym znieczuleniem.

Początek znieczulenia (wprowadzenie, indukcja znieczulenia) to okres od rozpoczęcia podawania anestetyku do uśnięcia pacjenta. Najczęściej leki podaje się wziewną lub drogą dożylną:
- Dziecko najczęściej wprowadza się w narkozę podaniem gazu usypiającego do oddychania.
Najczęściej stosowanym lekiem jest sewofluran. Lek w specjalnym urządzeniu (parowniku) zamieniany jest w gaz i po zmieszaniu z tlenem w aparacie do znieczulenia, podawany jest pacjentowi do oddychania przez maskę. Dziecko może być przez krótki okres czasu, zanim zaśnie, niespokojne.
- Dożylne podawanie leków wymaga uprzedniego wprowadzenia do żyły pacjenta kaniuli (tzw. wenflonu). Po wkłuciu się do żyły podany jest lek usypiający. Uśpienie następuje wówczas bardzo szybko, możliwa jest zmiana sposobu oddychania oraz nietypowe ruchy gałek ocznych. Objawy takie są normalnym zjawiskiem podczas znieczulenia i nie budzą niepokoju.
Stosowane współcześnie leki działają krótko, dlatego pacjent budzi się po operacji bardzo szybko.

4. Krok czwarty: Opieka pozabiegowa
Po skończonym zabiegu pacjent trafia do monitorowanej sali pozabiegowej, gdzie przebywa do momentu odzyskania świadomości, pod czujnym okiem kochających rodziców. To najlepszy czas by lekarz dentysta opowiedział o przebiegu leczenia, zakresie i efekcie końcowym i wizytach kontrolnych, a anestezjolog o przebiegu znieczulenia i opiece po zabiegu. Całość pobytu na tej sali trwa od 30 min do 1 godz. i pacjent w towarzystwie drugiej świadomej osoby wraca do domu.

Okres głoszenia:
- Płyny:
Zalecenie: Osoby dorosłe i dzieci należy zachęcać do picia klarownych płynów (w tym wody, klarownych soków oraz herbaty lub kawy bez mleka) do 2 godzin przed planowaną operacją.
-Pokarmy stałe:
Zalecenie: Przyjmowanie pokarmów stałych powinno być zabronione u osób dorosłych i dzieci na 6 godzin przed planowaną operacją.

Początek znieczulenia wykonywany jest najczęściej metodą wziewną (inhalacja). Dziecko, siedząc na kolanach rodzica albo leżąc na stole zabiegowym, oddycha przez maskę z balonikiem. Przez maskę podawany jest tlen i lek nasenny. Dziecko zasypia w czasie 30 sekund. Gdy zaśnie, przekłądamy dziecko na stół zabiegowy i podłączamy monitorowanie. W trakcie zabiegu monitorowana jest praca serca, tętno, ciśnienie krwi, poziom utlenowania krwi (zawartość tlenu we krwi). Jest to takie samo monitorowanie jak przy zabiegach wykonywanych w warunkach szpitalnych.

Po zakończeniu leczenia zębów prosimy rodziców ponownie do gabinetu, aby mogli być Państwo przy dziecku, jak tylko się obudzi po znieczuleniu. W bezpośrednim okresie po znieczuleniu dziecko jest monitorowane.

Znieczulenie ogólne (narkoza) jest procedurą bezpieczną. Prawdopodobieństwo wystąpienia poważnych powikłań jest bardzo niewielkie (może do nich dojsć raz na kilkaset tysięcy znieczuleń). Statystycznie jest to dużo bardziej bezpieczne niż jazda samochodem.

Niestety czasami występują niegroźne przejściowe następstwa znieczulenia takie jak nudności, wymioty, zawroty głowy. Dzieci, kiedy się budzą po narkozie mogą być drażliwe, zdezorientowane, rozkojarzone. Dlatego zaleca się aby, w tym okresie nie zadawać dziecku zbyt wielu pytań typu: co by chciało?, na co miałoby ochotę?